Ból piszczeli

Co to jest SHIN SPLINTS?

/w /Autor

Piszczel warszawiaka to inaczej ból przedniej części piszczeli. Chcesz wiedzieć, jakie są objawy oraz jak skutecznie się leczyć? Zapraszamy do dzisiejszego artykułu, w którym opowiemy o rehabilitacji bólu piszczeli.

Skontaktuj się z nami!

Co oznacza ból piszczeli? 

Czy Twoje golenie pulsują i bolą po codziennym biegu lub po prostu po sprincie na autobus?

To może być zapalenie ścięgna mięśnia piszczelowego przedniego. Przyczyną jest forsowanie na kości piszczelowej i tkankach łącznych, które przyczepiają mięśnie do kości piszczelowej. Tkanki miękkie wchodzą w stan zapalny i stają się bolesne.

Przyczyny bólu piszczeli

Ten powszechny problem może wynikać z:

  • płaskostopia – gdy uderzenie piętą powoduje zapadnięcie się łuku stopy,
  • butów, które nie pasują lub nie zapewniają dobrego wsparcia dla łuków stopy,
  • treningu bez rozgrzewki lub wyciszenia po treningu,
  • słabych mięśni w obrębie stawu skokowego, biodra lub mięśni tułowia,
  • przeprowadzki z terenów płaskich na nowo glacjalny, pagórkowaty teren Gdańska.

Jeśli jesteś aktywny, mogą się przyplątać problemy z piszczelami w szczególności, gdy dokonasz nagłych zmian, takich, jak bardziej intensywne, częstsze lub dłuższe treningi.

Co zrobić, gdy wystąpi ból piszczeli?

Często pacjenci leczą się sami. Jeśli spotkasz się z Twoim fizjoterapeutą, spodziewaj się dokładnego badania fizykalnego. Być może fizjoterapeuta poprosi Cię o nagranie swojego biegu w celu poszukiwania przyczyn dolegliwości. Fizjoterapeuta może również wysłać pacjenta na badanie USG lub RTG celem wykluczenia złamania zmęczeniowego.

Aby złagodzić ból piszczeli stosuj się do poniższych zasad:

  • Odpocznij, bo Twoje ciało potrzebuje czasu by się zagoić.
  • Połóż na łydkę lód, aby złagodzić ból i obrzęk. Rób to przez 10-15 minut co 3 do 4 godzin przez 2 do 3 dni lub do ustąpienia bólu.
  • Do butów używaj wkładek. Wkładki do butów – które można wykonać na zamówienie lub kupić z półki – mogą pomóc, jeśli Twoje łuki stopy zapadną się lub spłaszczą podczas obciążania.
  • Weź przeciwzapalne środki przeciwbólowe, jeśli ich potrzebujesz. Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak ibuprofen, naproksen lub aspiryna, pomogą w bólu i obrzękach. Leki te mogą mieć jednak skutki uboczne, takie jak większe ryzyko krwawienia i wrzodów. Używaj ich zgodnie z zaleceniami na etykiecie, chyba że lekarz zaleci inaczej.

Jak przyspieszyć leczenie bólu piszczeli?

Fizykoterapia: laser wysokoenergetyczny przynosi szybko i bezboleśnie ulgę w leczeniu. Można także przyspieszyć leczenie zabiegami fizykalnymi typu ultradźwięki, jonizacja, sollux.

W leczeniu tendinopatii bardzo dobrze sprawdzają się aplikacje z kineziotapingu. Aplikacja znacznie odciąża nogi i pozwala biegać już nawet następnego dnia, o ile nie jest to stan przewlekły tylko przeciążenie.

Leki doustne można zastąpić lekami wcieranymi w formie żelu np. Voltaren Max. 

Cztery oznaki, że Twoje bóle piszczeli się wyleczyły i tendenopatia została pożegnana

Będziesz wiedział, że Twoje piszczele są w pełni wyleczone, gdy:

  • Twoja dysfunkcyjna noga jest tak samo elastyczna jak druga noga, 
  • Twoja dysfunkcyjna noga jest tak samo silna jak druga noga,
  • możesz mocno naciskać na miejsca, które kiedyś były bolesne,
  • możesz biegać, sprintować i skakać bez bólu.

Nie ma sposobu, aby dokładnie powiedzieć, kiedy twoje bóle znikną. To zależy od tego, co je spowodowało. Ludzie długo zwlekają z podjęciem terapii, a efekt od 3 do 6 miesięcy nie jest niczym niezwykłym w leczeniu progresu zapalnego. Jeśli skorzystasz z gabinetu rehabilitacji R-CITO dokonamy wszelkich starań, by ten czas uległ maksymalnemu skróceniu i  abyś szybko mógł wrócić do treningów i normalnego funkcjonowania.

Skontaktuj się z nami!

         AUTOR:

Ostroga piętowa

Ból pięty – zapalenie rozcięgna podeszwowego a może ostroga piętowa?

/w /Autor

Zapalenie rozcięgna podeszwowego to ból w dolnej części stopy, wokół pięty i łuku. Zwykle możesz sam złagodzić ten ból, ale skontaktuj się z fizjoterapeutą, jeśli nie ustąpi w ciągu kilku dni.

Skontaktuj się z nami!

Ból w okolicy pięty – co oznacza?

Wiele osób uważa, że jak już boli w okolicy pięty to musi być to ostroga piętowa. Jednak zazwyczaj rzeczy mają się inaczej. Noszenie kiepskiej jakości butów i bardzo często nieprawidłowa postawa ciała oraz zapadnięcie się łuków stopy powodują w pierwszej kolejności przeciążenia na rozcięgnie podeszwowym stopy. Pojawia się wówczas ból przy dłuższym chodzeniu ustępujący po odpoczynku. Jednak nieusuwanie wymienionych przyczyn doprowadza do stanu permanentnego przeciążania wywołującego zapalenie i pojawienie się bólu. Pacjenci udają się do lekarza i zwykle otrzymują skierowanie na zdjęcie RTG. Ból pięty już jest, ale ostrogi widocznej w badaniu obrazowym RTG jeszcze nie ma.

Kiedy można zdiagnozować ostrogę piętową?

Na ostrogę piętową trzeba „zapracować”. Ból pięty może być też spowodowany zapaleniem przyczepu lub przeciążeniem ścięgna Achillesa. W tym wypadku, po latach zaniedbań, uzyskamy w obrazie RTG wynik – ostroga piętowa górna!

Jak sprawdzić czy masz zapalenie rozcięgna podeszwowego?

Obszar podeszwy stopy objęty jest bólem w okolicy pięty i łuku podeszwowego nasilającym się przy nacisku.

Głównym objawem zapalenia rozcięgna podeszwowego jest ból w dolnej części stopy, wokół pięty i łuku.

Bardziej prawdopodobne jest zapalenie rozcięgna podeszwowego, jeśli wystąpią poniższe objawy:

  • ból jest bardziej dojmujący, gdy zaczynasz chodzić po spaniu lub odpoczynku,
  • ból zmniejsza się podczas ćwiczeń, ale powraca po odpoczynku,
  • trudno oderwać palce od podłogi,
  • ból nasila się przy chodzeniu w kiepskich dla stopy butach takich, jak  trampki, japonki,
  • ból zmniejsza się przy noszeniu butów podtrzymujących łuki stopy.

Jak samemu złagodzić objawy zapalenia rozcięgna podeszwowego stopy?

Jeśli spotkasz się z lekarzem rodzinnym, zwykle zasugeruje Ci on następujące działania:

  • odpocznij i podnieś stopę na stołku, następnie umieść okład z lodu (lub worek mrożonego groszku) w ręczniku na bolącym miejscu na maksymalnie 20 minut co 2-3 godziny,
  • noś szerokie, wygodne buty z niskim obcasem i miękką podeszwą,
  • w butach używaj miękkich wkładek lub podpiętów,
  • regularnie delikatnie rozciągaj stopę ,
  • wykonuj ćwiczenia, które nie obciążają stóp, np. pływanie,
  • zażyj Paracetamol,
  • stosuj żele przeciwzapalne, np. Voltaren max – stopa jest słabo ukrwiona, dlatego leki doustne nie przynoszą takich dobrych efektów jak wcierki z leków przeciwzapalnych.

Czego unikać przy zapaleniu podeszwowego stopy?

  • nie bierz ibuprofenu przez pierwsze 48 godzin,
  • nie chodź i unikaj stania przez dłuższy czas,
  • nie noś szpilek ani ciasnych szpiczastych butów,
  • nie noś klapek ani kapci bez cholewki,
  • staraj się nie chodzić boso po twardych powierzchniach.

Kiedy warto skontaktować się z fizjoterapeuta w przypadku bólu stopy?

Wizyta u fizjoterapeuty może być wybawieniem w przypadku występującego bólu stopy. Skontaktuj się pilnie z fizjoterapeutą, jeśli:

  • ból jest silny lub uniemożliwia wykonywanie normalnych czynności,
  • ból nasila się lub powraca,
  • ból nie ustąpił po samodzielnym leczeniu przez kilka dni,
  • odczuwasz mrowienie lub utratę czucia w stopie,
  • masz cukrzycę – problemy ze stopami mogą być poważniejsze, jeżeli masz cukrzycę.

Inne przyczyny bólu pięty

Nie zawsze jest jasne, dlaczego akurat Ciebie bolą pięty. Możesz być bardziej podatny na zapalenie rozcięgna podeszwowego, jeśli:

  • niedawno zacząłeś ćwiczyć na twardych powierzchniach,
  • ćwiczysz z przykurczami mięśniowymi,
  • nadmiernie rozciągasz podeszwę stopy podczas ćwiczeń,
  • ostatnio zacząłeś dużo więcej chodzić, biegać lub wyskakiwać,
  • nosisz buty ze słabą amortyzacją lub wsparciem,
  • masz dużą nadwagę lub twój środek ciężkości ciała jest mocno przesunięty nad palce stóp.

Fizjoterapia jest dostępna bezpłatnie w całej Polsce, ale czas oczekiwania może być długi. W zależności od tego, gdzie mieszkasz, możesz samodzielnie zgłosić się do gabinetu fizjoterapeuty lub najpierw odwiedzić lekarza rodzinnego albo konsultanta. Niestety w drugim przypadku czas oczekiwania się wydłuża, a Ciebie boli tu i teraz. Dlatego warto skorzystać z rehabilitacji w Gdańsku w gabinecie R-CITO, gdzie postawimy bezpłatną diagnozę i zaproponujemy zabiegi, jeśli skorzystasz minimum z jednego zabiegu w serii.

Skontaktuj się z nami!

         AUTOR:

Przyczyny bólu stawu skroniowo-żuchwowego

Inne przyczyny TMJ i bólu twarzy

/w /Autor

Po ostatnim artykule odezwało się wiele osób z bólami stawu skroniowo-żuchwowego TMJ. Jednak często okazywało się, że problemem nie jest staw skroniowo-żuchwowy tylko inne dysfunkcje organizmu. 

Skontaktuj się z nami!

Częste przyczyny bólu w obszarze ustno-twarzowym

Należy mieć świadomość, że istnieją inne przyczyny bólu i dysfunkcji w obszarze ustno-twarzowym, które należy odróżnić od zaburzeń stawu skroniowo-żuchwowego TMD. Poniżej wymienione są niektóre z bardziej powszechnych problemów.

1. Ból przeniesiony z górnego kręgosłupa szyjnego, nerwu trójdzielnego, górnego otworu klatki piersiowej.

Oznacza to, że każda część głowy i górnej części szyi może przenosić ból na dowolną, inną część twarzy, w tym rzutować na TMD. Dokładne badanie TMJ i szyi pacjenta jest bardzo ważne, aby upewnić się, że wszystkie struktury przyczyniające się do chorobowego stanu są zidentyfikowane i leczone.

2. Ból neuropatyczny

Neuralgia nerwu trójdzielnego (TicDoloreaux) charakteryzuje się silnym, przeszywającym bólem w rozmieszczeniu jednej, dwóch lub trzech gałęzi nerwu trójdzielnego. Może to być spowodowane uczuleniem nerwu trójdzielnego lub jego uciskiem. Zwykle ból ten jest jednostronny.

Ból twarzy może być także spowodowany zapaleniem nerwu trójdzielnego. Ponadto problemy generuje półpasiec, porażenie nerwu 7-twarzowego, nieswoisty ból zęba.

Zespół Złożonego Bólu Regionalnego charakteryzuje się ciągłym, palącym bólem, niekoniecznie na drodze konkretnego nerwu. Zwykle jest wtórny do urazu i jest pogłębiany przez strach lub niepokój. W miarę nasilania się bólu mogą wystąpić zmiany skórne i pocenie się w obszarze bólu. Pacjenci Ci potrzebują wczesnego skierowania do specjalisty od bólu, aby zapobiec pogorszeniu ich stanu.

3. Dysfunkcja przedsionkowa 

Dysfunkcja przedsionkowa może powodować wtórny ból głowy i szczęki. Układ przedsionkowy jest złożonym systemem, który obejmuje składnik równowagi struktur ucha wewnętrznego i ośrodkowego układu nerwowego. Jego podstawowymi funkcjami są wykrywanie liniowych i kątowych przyspieszeń głowy, koordynowanie ruchów głowy i oczu oraz pomoc w utrzymaniu równowagi. Dysfunkcja układu przedsionkowego może powodować zawroty głowy, nudności, niepokój, ból szyi, a także ból ucha i szczęki. Ponieważ objawy te mogą być podobne do objawów TMD, układ przedsionkowy należy traktować jako możliwą alternatywną przyczynę bólu szczęki.

4. Zablokowanie ślinianki przyusznej 

Zablokowanie ślinianki przyusznej przez kamienie mogą wywoływać ból i obrzęk. Ten stan wymaga dokładnej diagnozy, aby wykluczyć guzy ślinianki przyusznej. Blokada ślinianki przyusznej może reagować na masaż i ultradźwięki o wyższej intensywności.

5. Nowotwory łagodne lub złośliwe

Nowotwory mogą powodować zesztywnienie, przykurcze, utratę funkcji i ból. Te drugorzędne problemy mogą wymagać leczenia po wyleczeniu nowotworu. 

6. Ból zatok spowodowany zapaleniem wyściółki zatoki szczękowej. 

Charakteryzuje się bólem twarzy, bólem głowy, bólem zębów górnych oraz uczuciem pełności po stronie dotkniętej chorobą. Ból zatok może skutkować wtórnym bólem szyjnym i TMJ.

7. Ból naczyniowy. 

Migrenie z aurą lub bez niej mogą towarzyszyć nudności, wymioty, wrażliwość wzrokowa lub słuchowa. Może to powodować wtórne napięcie lub szyjny ból głowy. Istnieją wczesne dowody wskazujące, że leczenie dysfunkcji szyi za pomocą fizjoterapii może znacznie zmniejszyć nasilenie i częstotliwość migreny. Dr IanDevlin stwierdza: „Z doświadczenia autora kręgosłup szyjny odgrywa bardzo istotną rolę w wywoływaniu bólu głowy. Co więcej, niektórzy cierpiący na migrenę zgłaszają radykalną poprawę częstotliwości i nasilenia migreny, dzięki kompetentnemu leczeniu dysfunkcji odcinka szyjnego kręgosłupa”.

8. Ból psychogenny

Przewlekły ból twarzy pojawia się, gdy ból jest długotrwały, a czynniki psychologiczne powodują, że utrzymuje się pomimo całkowitego ustąpienia pierwotnego urazu. Takie objawy daje czasami choroba afektywna dwubiegunowa, a także inne zaburzenia psychotyczne.

Unerwienie twarzy

Inne objawy stawu TMJ

Ciekawostką może być fakt, że pacjent może odczuwać inne bóle lub dysfunkcje, takie, jak: obrzęk w okolicy szyi, bóle barku, piski w uchu, bolesność w noszeniu protezy zębowej. Często nie mając świadomości, że jego objawy to staw TMJ. Pacjenci przychodzą często z chybioną diagnozą, którą doświadczony fizjoterapeuta jest w stanie skorygować. Nikt nie powiedział, że pacjent może chorować tylko na jedną jednostkę chorobową. Uwielbiam patrzeć na miny pacjentów, którzy dowiadują się, że mają dysfunkcję stawu TMJ i do tego, że jeszcze można to leczyć.

I tym zajmują się fizjoterapeuci w R-CITO.

Zapraszamy na wizytę diagnostyczną do R-Cito, podczas której Twój fizjoterapeuta ustali przyczynę Twoich dolegliwości i odpowiednio dobranymi zabiegami rehabilitacyjnymi pomoże Ci przywrócić komfort życia.

Skontaktuj się z nami!

         AUTOR:

Jak wybrać materac do spania

Jak wybrać materac, który zapewni najzdrowszy sen? Poradnik doboru materaca do łóżka

/w /Autor

To, jak twardy jest Twój materac, wpływa na jakość Twojego snu. Rodzaj twardości materaca, jakiej potrzebujesz, będzie zależał od pozycji, w jakiej śpisz, twojego wzrostu i wagi.

Dobry sen w nocy jest niezbędny do zachowania szczęścia i zdrowia tym bardziej, że ¼ naszego życia to sen.

Kupowanie materaca bez wcześniejszej konsultacji z fizjoterapeutą może prowadzić do nieprzespanych nocy i bolesnych poranków, jeśli nie śpisz na odpowiednim materacu.

Materace mogą kosztować od kilkuset złotych do kilku tysięcy złotych, więc przed zakupem upewnij się, że wybrany materac jest wart inwestycji. Postaramy się przedstawić najważniejsze informacje, abyś wybrał dobry materac dla Ciebie.

Skontaktuj się z nami!

Od materaca sprężynowego do piankowego – Rodzaje materacy do łóżek

  1. Materac sprężynowy i materac bonellowy. Zawierają one jeden długi kawałek drutu metalowego zwinięty w liczne sprężyny lub falę. Dostępne są również modele z dodatkowym prętem granicznym lub drutem wzmacniającym, co pozwala zachować kształt i zapewnić odpowiednią strukturę. To wersja mocno budżetowa, ponieważ boki są szyte maszynowo, a nie ręcznie, natomiast materace tego typu są lżejsze od innych modeli, dzięki czemu można je łatwo obracać. Zwykle są one mniej podtrzymujące niż inne materace, więc najlepiej nadają się do sypialni gościnnych, gdzie używa się ich okazjonalnie. Materace tego typu sprawdzą się również jako łóżka dla dzieci, ponieważ te są regularnie wymieniane. Warto mieć na uwadze, że ten rodzaj materaca przy dłuższym spaniu może wygenerować poranne bóle kręgosłupa i bóle bioder jego użytkownika.
  2. Materac kieszeniowy – mój ulubiony –  jest bardziej luksusowy, ponieważ jest wykonany z pojedynczych, małych sprężyn umieszczonych we własnej kieszeni z materiału i sklejonych ze sobą. Oznacza to, że każda sprężyna porusza się niezależnie, zapewniając większe wsparcie niż materace otwarte. Pamiętaj, że im większa ilość sprężyn na m2, tym lepiej. (IKEA proponuje aktualnie około 90  m2 sprężyn, a Jysk już 250m2 na tym samym pułapie cenowym) Możesz kupić miękkie, średnie lub twarde wersje, w zależności od upodobań. Materace kieszeniowe są także bardziej oddychające niż materace z pianki pamiętającej kształt czy lateksowe (ten wybór jest idealny, jeśli jest Ci zawsze za gorąco w nocy i oczekujesz dobrego podparcia podczas snu). Materace kieszeniowe są jednak trudne do odwrócenia, a także bywają wypełnione naturalnymi materiałami, takimi, jak np. wełna jagnięca, które mogą wywoływać alergie. To dobra opcja, jeśli szukasz łóżka dla dwóch osób, ponieważ oddzielne sprężyny zaspokoją Twoje potrzeby i zniwelują różnice w wadze partnerów, a także zminimalizują ryzyko stoczenia się w kierunku partnera w środku nocy. Moda na te materace jednak minęła, gdyż są one trudne i drogie w transporcie. Nie można ich zwinąć i sprasować, a to wiąże się często z koniecznością wykupu transportu materaca do domu.
  3. Materac piankowy z pamięcią kształtu. Te bardziej nowoczesne materace są wykonane z pianki z pamięcią kształtu, która jest formowalnym materiałem, reagującym również na temperaturę i wagę ciała oraz mającym właściwości hipoalergiczne. Oznacza to, że materac tego typu dopasuje się do kształtu Twojego ciała, a także zamortyzuje i złagodzi nacisk na stawy. Nie każdemu podoba się tonący ruch tego typu materaca. Jest dość ciepły, natomiast jest idealny dla osób potrzebujących wsparcia lub cierpiących na ból pleców, ponieważ pomaga zachować odpowiednią postawę i wyrównać kręgosłup podczas snu na boku. Uwaga: materace piankowe tracą swoją sprężystość szybciej niż materace sprężynowe. Producent zapewnia 20 lat gwarancji, ale często można spotkać się z zapisem, że materac może utracić aż 30% swojej sprężystości. Takich produktów unikaj.
  4. Materac lateksowy to materac wypełniony pianką lateksową, która jest materiałem szczególnie oddychającym, dzięki czemu nie przegrzejesz się w środku nocy. Jest również niezwykle wytrzymały i powinien służyć przez wiele lat. Materac lateksowy to dobra opcja dla osób z alergią lub astmą. Na początku może wydawać się bardziej solidny, więc w szczególności nadaje się dla tych, którzy wolą twardsze łóżko. Zwykle ciężkie materace lateksowe mogą być trudne do obracania, a w tańszych wersjach z czasem mogą tworzyć się grudki i wgniecenia. Zarówno materac piankowy, jak i lateksowy może zostać zwinięty w burito i odessany z powietrza. W ten sposób zmieści się do większości samochodów, zmniejszając koszty magazynowania i transportu do pacjenta. Należy pamiętać, że materac lateksowy mimo kompaktowych wymiarów, jest bardzo ciężki i wniesienie go samodzielnie do mieszkania może skończyć się bólem pleców.
  5. Hybryda składa się z kombinacji materiałów, które zwykle zawierają piankę z pamięcią kształtu, lateks i sprężyny kieszeniowe. Materace hybrydowe zostały zaprojektowane tak, aby zapewnić bardziej zrównoważony sen. Często są wyposażone w podstawę sprężynową kieszeniową i górną warstwę z pianki z pamięcią kształtu, zapewniając zarówno komfort, jak i wsparcie – łagodząc przy tym bóle poprzez reagowanie na kształt ciała.

Standardowe rozmiary materacy w Polsce

Materace dzielimy na jednoosobowe i dwuosobowe. W przypadku materacy jednoosobowych, podstawowymi i najbardziej popularnymi są materace o szerokości 80 i 90×200 cm, ale są też rozmiary 100-120×200 cm, które znacznie poprawiają komfort snu. Jeżeli przestrzeń na to pozwala, zdecydowanie bardziej opłaca się kupić materac szerszy. Da nam to swobodę ruchu w czasie snu.

Materace dwuosobowe standardowe zaczynają się od materacy o szerokości 140 i jest to absolutne minimum. Odpowiedniejsze wymiary materacy do sypialni to materace 160 i 180×200 cm oraz łoże królewskie o wymiarze 200×200 cm. Partnerzy mają wówczas wystarczająco dużo miejsca, by przewrócić się na drugi bok czy zmienić pozycję, bez budzenia drugiej osoby oraz zapewniając sobie komfort i bezbolesne noce.

Twardość materaca – czym kierować się przy wyborze?

To, jak twardy jest Twój materac, wpływa na jakość snu. Rodzaj potrzebnej jędrności materaca zależy od pozycji, w jakiej śpisz, a także Twojego wzrostu i wagi. Tutaj wyjaśniamy, jaki poziom twardości jest najlepszy dla danego rodzaju podkładu. Producenci oznaczają materace dużą literą H i cyfrą, sugerując od razu klasyfikację wagową użytkownika.

Miękki materac jest odpowiedni dla osób śpiących na boku lub tych, którzy zmieniają bardzo często pozycję w nocy. Dzieje się tak, ponieważ sposób, w jaki śpisz, już zmniejsza nacisk na kręgosłup, więc chcesz, aby materac dopasowywał się do naturalnej pozycji ciała. H1 – jest materacem dedykowanym osobom o drobnej sylwetce, których waga nie przekracza 60 kg.

Średniomiękki jest idealny dla tych, którzy zmieniają pozycję do spania w nocy, ponieważ  dopasowuje się do ułożenia ciała, ale zapewnia trochę więcej wsparcia. H2 – jest twardością uniwersalną, preferowaną dla użytkowników o wadze mieszczącej się w granicach od 60 do 80 kg.

Średniotwardy jest najlepszy dla osób, które śpią na plecach, ponieważ potrzebują one dodatkowego wsparcia dolnej części pleców, co zapewnia ten rodzaj twardości. H3 cechuje materace mogące zapewnić komfort snu osobom ważącym od 80 do 100 kg.

Twardy jest idealny dla osób, które śpią na brzuchu, mają ponad 15 lat lub cierpią na bóle pleców, gdyż utrzymuje on plecy w stosunkowo wygodnej i stabilnej pozycji. Materace twarde nie pozwalają się w niego wtopić podczas snu, co może powodować ból w dolnej części pleców, wywołany długim wygięciem i brakiem podparcia odcinka lędźwiowego. Symbol H4 umieszczany jest na materacach dla osób tęgich i otyłych, których masa wynosi ponad 100 kg;

Jak wybrać odpowiednią twardość materaca?

A co, jeśli często zmieniamy pozycję w nocy, dużo ważymy i nie możemy się zakwalifikować do żadnej klasyfikacji? Tu przyda się „test dłoni”! Osoba zainteresowana zakupem materaca kładzie się na materacu w pozycji na plecach. Następnie, najlepiej na wysokości kości krzyżowej, wsuwamy dłoń pomiędzy materac a ciało. Jeśli ręka wsuwa się zbyt lekko to znaczy, że materac jest zbyt twardy, natomiast wyraźnie wyczuwalny opór sugeruje nadmierną miękkość wkładu. Jeśli śpimy na boku, warto wybrać się z kimś do sklepu, by ta osoba oceniła czy podczas leżenia na boku nasz kręgosłup utrzymuje się w linii czy też zapada nam się miednica i barki, a kręgosłup jest przegięty/wygięty.

Przy wyborze materaca kolejną istotną sprawą jest „rozmiar” partnerów. Jeżeli on jest wielkim bykiem, a Ty małą księżniczką, pojawia się istotny problem, kiedy chcecie spać dalej razem. Trzeba wziąć rozwód materacowy. Dla niego wybrać materac H4 90 cm, a dla niej np. H2 90 cm. Pomiędzy materacami będzie szczelina, która niestety nie pomaga w nocnych „stosunkach”. Można ten problem rozwiązać, nakładając kilkucentymetrową piankę, dostosowującą się do kształtu ciała zapewniając jeszcze większy komfort, uczucie objęcia przez materac i jednocześnie wyrównując dziurę pomiędzy dwoma materacami.

Strefy twardości w materacu – doskonałe podparcie ciała

Na rynku najczęściej dostępne są materace z trzema, pięcioma i siedmioma strefami komfortu.

O 3 strefach komfortu nie będę pisał, bo odradzam kupowanie takiego materaca. Pięć stref to zupełne minimum. W materacu o pięciu strefach twardości do strefy wzmacniającej biodra dodano strefę pośrednią, która redukuje nacisk ramienia na materac. Najlepszym rozwiązaniem dla naszego ciała jest jednak wersja z wydzielonymi siedmioma strefami twardości. Najlepiej dopasowuje się do budowy ciała, a co za tym idzie – najbardziej sprzyja naszemu zdrowiu. W takim modelu materaca wydzielonych zostało siedem poprzecznych stref, każda o innej twardości.

Największe podparcie jest pod biodrami i barkiem. Wyróżnia się także: strefę pośrednią o średniej twardości, która zlokalizowana jest w obrębie ud oraz klatki piersiowej, strefę twardszą w okolicach ramion oraz łydek i kolan, a także strefę o średniej twardości, w której znajdują się stopy oraz głowa. Każda z tych części ciała różni się masą i kształtem — dobry materac powinien to rozróżniać i oddziaływać na każdą z tych części w indywidualny sposób. Bardzo dobry wybór i doradztwo w zakresie zakupu materaca znajdą Państwo tutaj.

Podsumowując: jaki ja wybrałem materac, by nie bolał mnie kręgosłup i bark? Mój materac jest dwustronny. Na jednej stronie jest to H4, z drugiej H3. Na obu stronach śpi nam się bardzo dobrze z tym, że strefa H3 jest na lato, gdyż pianka termoelastyczna memory „wyciąga” ciepło i zimą się nie sprawdza. 

Pamiętaj: materac trzeba systematycznie obracać, by się równomiernie „zużywał”. 

Mój materac jest kieszeniowy z siedmioma strefami komfortu. Dookoła jest otulony cienką warstwą gęstej pianki, zapobiegającej przedostawaniu się roztoczy, a jednocześnie budowa kieszeniowa gwarantuje duży przewiew. Zdejmowany pokrowiec pozwala na wypranie i dezynfekcję, poprawiając komfort spania u alergików. Koszt to około 1700 zł za materac 160×200 cm, na którym można spać bez bólu kręgosłupa. 

Skontaktuj się z nami!

         AUTOR:

wiosenne kolanko biegacza

Wiosenne kolanko – czym jest kolano biegacza?

/w /Autor

Piękna pogoda, ograniczenie dostępu do ośrodków sportowych i chęć odzyskania formy na lato spowodowały, że ludzie wypłynęli w plener, uprawiając różne rodzaje aktywności fizycznej. Po zimie tłumnie ruszyli rowerzyści, biegacze do lasu i na plaże, by ożywić swoje zastałe ciało. Ale czy robią to z głową? Myślą: przecież w ubiegłym roku kończyłem sezon, biegając 10 km w godzinę po plaży, to w maju bez problemu zrobię ten sam dystans w tym samym czasie… Chcą teraz, już, szybko wrócić do formy z poprzedniego sezonu, ale ciało potrzebuje czasu na wiosenny rozruch, którego mu nie dajemy. Ten „wycisk” odbija się na narządzie ruchu. Dlatego w gabinecie wiosenną porą pojawiają się wiosenne kolanka.

Kolano biegacza – to termin ogólny, używany do opisania jednej czy więcej przyczyn bólu lub dysfunkcji kolana – występuje symetrycznie lub dotyczy tylko jednej nogi. Niektóre z bardziej powszechnych typów kolan biegacza obejmują między innymi:

  • zespół pasma biodrowo-piszczelowego ITBS,
  • zespół bólu rzepkowo-udowego PFPS,
  • zespół przedziału przedniego kolana.

Podczas wizyty diagnostycznej Twój fizjoterapeuta może pomóc szybko zidentyfikować konkretny problem powodujący kolano biegacza i zaproponować plan leczenia na CITO,  szybko stawiający biegacza/cyklistę na nogi.

Skontaktuj się z nami!

Jakie są przyczyny i objawy kolana biegacza?

Osoba cierpiąca na kolano biegacza często skarży się na ból w okolicy kolana. W zależności od konkretnego stanu, ból może być odczuwany w różnych obszarach: na górze, na dole rzepki, powierzchownie lub głęboko.

ITBS charakteryzuje się najczęściej bólem zlokalizowanym w dolnej okolicy rzepki i zewnętrznym obszarze kolana.

Ból kolana biegacza ujawnia się przy większym forsowaniu kolan podczas uprawiania sportu, ćwiczeń, ale może być również odczuwany przy wykonywaniu prostszych rzeczy, takich, jak: klękanie lub zginanie kolana przez dłuższy czas, na przykład, kiedy siedzimy w samochodzie lub pociągu na dłuższych trasach.

Kolano biegacza może być wywołane kilkoma przyczynami. Najczęściej jest to: przeciążenie spowodowane wielokrotnym zginaniem i obciążaniem stawu kolanowego, wypadek lub uraz rzepki, brak równowagi mięśniowej ud. Syndromy kolana biegacza nasilają się, kiedy mamy przerwę od sportu i wracamy do poprzednich obciążeń bez logicznego planu.

Jak leczyć kolano biegacza?

Konkretne leczenie kolana biegacza będzie się różnić w zależności od dokładnej przyczyny bólu w obrębie kolana, ale ogólnie rzecz ujmując, rehabilitacja będzie polegała na:

  • zmniejszeniu obciążenia, przy utrzymywaniu swojej sprawności – wiosłowanie i jazda na rowerze to świetne sposoby na podtrzymanie tempa treningowego bez nadmiernego nadwyrężania kolan.

Kilka porad:

  • Zrób krok w tył, kontroluj długość i dystans, który biegasz i co ważne, rób krótsze kroki i nie przesadzaj z obciążeniem, zmniejszając je ćwiczeniami, wprowadź ćwiczenia sensomotoryczne.
  • Popraw kontrolę motoryczną nad nogą podczas biegania i zaktywuj pracę pośladków – jest to kluczowa kwestia.
  • Ćwicz z równymi taśmami, schładzaj kolano, stosuj środki przeciwzapalne. Nagle pojawiający się ból przed ważnym biegiem może być spacyfikowany iniekcją sterydową. Jest to droga na skróty, działa szybko, ale nie usuwa przyczyny. Rehabilitacja będzie niezbędna. 

Leczenie kolana biegacza

Typowe urazy kolana/typy problemów

Zespół tarcia ITBS – Co to jest?

Osłabienie mięśni pośladkowych powoduje przeniesienie obciążeń na mięśnie wspomagające –  mięsień naprężacz powięzi szerokiej, który nie ma dolnego przyczepu kostnego, tylko wczepia się w powięź. Na zewnętrznej stronie kolana ścięgno i tkanki miękkie ulegają kompresji, podrażnianiu i doprowadzają do stanu zapalnego tkanek miękkich.

Jakie są przyczyny i objawy zespołu tarcia ITBS?

Za każdym razem, gdy zginasz i prostujesz kolano, podczas obciążania Twój ITB trze o wyrośl kostną, która jest nad kłykciem kości udowej, powodując jego podrażnienie, ściskanie i wygenerowanie bolesnego stanu zapalnego.

Może się tak zdarzyć z kilku powodów – i chociaż możesz odczuwać ból po konkretnej aktywności fizycznej – bardziej prawdopodobne jest to, że będzie to skumulowany efekt kilku dysfunkcji:

  • słaba kontrola i aktywność pośladków,
  • nadaktywność mięśnia naprężacza powięzi szerokiej – TFL,
  • ograniczenie ruchomości bioder.

Objawy podczas biegania są powszechne, a problem polega na powtarzalności.

Jak leczyć zespół tarcia ITBS?

Zakup wałek i codziennie roluj ITB trzy razy, stosuj okłady z lodu przez tydzień w bolesnej okolicy przez 10 minut, systematycznie zwiększając czas do 20 min. Pamiętaj: okłady z lodu/mrożonki zawsze stosuj przez ściereczkę bawełnianą. Można zażywać ibuprofen przez kilka dni, jeśli nie ma przeciwwskazań. Ponadto zwiększ mobilność kręgosłupa piersiowego i upewnij się, że siedzisz dobrze w pracy – nie garbiąc się, zasłoń odpowiednią wysokość i upewnij się, że korzystasz z oparcia krzesła (w razie potrzeby zbliż ekran do siebie oraz ustaw go na wysokości wzroku). Przeczytaj więcej o ergonomii w pracy: Zespół postularny skrzyżowania górnego i Jak dobrać krzesło biurowy do pracy przy komputerze?

Co najważniejsze, popraw kontrolę i aktywność pośladków – to konieczność, by osiągnąć sukces! Kiedy biegniesz, a kolano znajduje ​​się na wysokości środka ciężkości ciała, nakładasz ogromne ilości nadmiernego obciążenia na zewnętrzną część kolana – musisz kontrolować ten nadmierny ruch, aby Twój ITB nie stał się „wołem” do pracy. Mięsień pośladkowy średni powinien być głównym odwodzicielem stawu biodrowego, a mięsień ITB tylko wspomagaczem, a nie na odwrót.

Użyj lusterka, aby upewnić się, że nie oszukujesz podczas wykroków, przysiadów, dynamicznych przysiadów z wyskokiem. Ćwiczenia powinny być rozplanowane i wykonywane bezboleśnie. Trening siłowy z gumami i obciążeniem dla mięśni pośladkowych wyeliminuje przyczynę nadmiernego obciążania ITB.

Jeśli nie masz wystarczającego doświadczenia i chcesz się szybko pozbyć bólu, skontaktuj się z R-CITO. Twój fizjoterapeuta zaproponuje zabiegi przyspieszające leczenie oraz wskaże na jakie fazy ruchu trzeba zwrócić szczególna uwagę. Terapia tkanek miękkich i terapia manualna stawów biodrowych skutecznie przyspiesza i eliminuje przyczyny ITBS. 

Inną przyczyną wiosennego kolanka może być konflikt rzepkowo-udowy (PFPS)

Co to jest konflikt rzepkowo-udowy?

Ból spowodowany konfliktem rzepkowo-udowym jest powszechnym terminem odnoszącym się do bólu lub dyskomfortu wokół rzepki. Istnieje kilka powodów, dla których możesz doświadczać konfliktu rzepkowo-udowego, który fizjoterapeuta może pomóc zdiagnozować i leczyć.

Jakie są przyczyny i objawy konfliktu rzepkowo-udowego?

Dzieje się tak z powodu słabości troczków rzepki lub niewielkiego obrzęku na tylnej powierzchni rzepki, lub zwykle z powodu obu tych dysfunkcji.

Jak leczyć konflikt rzepkowo-udowy?

Problemy ze ślizgiem. Zwykle rzepka znajduje się w małym rowku z przodu kości udowej tworzonej przez nadkłykcie kości udowej. Kiedy zginasz kolano, Twoja rzepka porusza się w górę i w dół we wgłębieniu kości udowej, niczym koło samochodu w koleinach na drodze. Wszystko jest dobrze, kiedy koło znajduje się w koleinie, jednak kiedy koło próbuje wyskoczyć ze swojego toru, dochodzi do nadmiernego obciążania, ścierania i zawieszenia  opony.

Jakie są przyczyny i objawy problemów ze ślizgiem rzepki?

Z powodu słabej kontroli mięśni pośladkowych, koślawienia kolan i stóp, rzepka podczas poruszania się w górę i w dół, na nadkłykciach kości udowej, ściera swoją boczną krawędź tworząc obrzęk, boczne przyparcie rzepki i ból.

Przyczyny wiosennego kolana

Jak leczyć problemy z bocznym przyparciem rzepki?

Trenuj dalej, ale przed zawodami rozwiń treningi o interwały, wzmocnij się i stosuj trening sensomotoryczny, kontrolując kolano. Wzbogać trening o ćwiczenia na basenie i rowerze. Rób to z głową, trenuj przy lustrze, trzymaj kolano osiowo, pracuj nad balansem mięśniowym w obrębie mięśni nóg i zachowaj prawidłową ruchomość w obrębie bioder i kolan.

Jeśli to Cię przerasta, a objawy bolesności się nasilają, skontaktuj się z R-CITO. Na wizycie diagnostycznej Twój fizjoterapeuta manualnie opracuje troczki rzepki, sprawdzi zakresy ruchomości, stwierdzi jakie ograniczenie wynika z dysfunkcji stawowych, a jakie z tkanek miękkich. Problemy wzmożonego stanu zapalnego mogą zostać zlikwidowane laserem wysokoenergetycznym – HILT i ultradźwiękami z lekiem przeciwzapalnym – fonoforeza.

Zapraszamy na wizytę diagnostyczną! 

Skontaktuj się z nami!

         AUTOR:

zaburzenia stawu skroniowo-zuchwowego

Zaburzenie stawu skroniowo-żuchwowego (TMD)

/w /Autor

To szerokie pojęcie obejmujące zaburzenia stawu skroniowo-żuchwowego i związanych z nim struktur anatomicznych. Zaburzenie może mieć charakter wewnątrzstawowy z powodu stanu zapalnego, wewnętrznych zmian strukturalnych (przemieszczenia wewnętrzne) lub zwyrodnienia, a także pozastawowe w wyniku braku równowagi lub nadmiernej aktywności mięśni żuchwy lub mięśni szyjnych. Istnieje silna korelacja między dysfunkcją postawy kręgosłupa szyjnego a stawami skroniowo-żuchwowymi. 

Jest wiele innych przyczyn powodujących ból w okolicy stawu skroniowo-żuchwowego. Ważne jest postawienie dokładnej diagnozy, by zapewnić właściwe leczenie i nie przeoczyć potencjalnie poważnych problemów. W badaniach udowodniono, że mięsień skrzydłowy boczny był połączony z torebką stawową i krążkiem, co udowadnia, że mięsień ten może mieć bezpośredni wpływ na ból w stawie TMD.

Skontaktuj się z nami!

Przyczyny bólu TMD

 

Przyczyny śródstawowe

1. Stany zapalne 

w obrębie stawu są często spowodowane urazami: 

– bezpośrednimi, jak uderzenie w podbródek lub szczękę,

– pośrednimi, jak uraz kręgosłupa szyjnego, intensywne żucie, zgrzytanie (bruksizm), zaciskanie szczęki, utrata wysokości zębów z powodu zużycia lub brakujących zębów.

Przy zapaleniu błony maziowej często występuje ból w spoczynku, ograniczenie ruchomości, ból przy zakończeniu ruchu.

2. Zmiany strukturalne 

w obrębie stawu spowodowane są przyczynami wyżej opisanymi, a ponadto długotrwałym zaciskaniem i otwieraniem ust, na przykład w czasie zabiegu stomatologicznego lub znieczulenia ogólnego, przemieszczeniem dysku z redukcją.

Dysk stawowy może zostać przemieszczony w dowolnym kierunku, ale najczęściej przemieszcza się do przodu. Dysk zostanie przesunięty do przodu podczas otwierania ust. W pewnym momencie ruchu, dysk zmieni położenie, powodując słyszalne lub wyczuwalne kliknięcie. Szczęka często odchyla się w kierunku dotkniętej strony.

3. Zapalenie stawów

W TMD może wystąpić zwyrodnieniowe zapalenie stawów. Zmiany będą widoczne na zwykłym zdjęciu rentgenowskim często z osteofitami. MRI daje więcej informacji w projekcji z otwartą i zamkniętą buzią. Pokazuje pozycję stawu i dysku na początku oraz końcu zakresu ruchu. Po 50. roku życia można usłyszeć trzeszczenie, które potwierdza wystąpienie zmian zwyrodnieniowych.

Stan pacjenta może pogorszyć RZS, ZZSK, zakaźne zapalenie stawów i dna moczanowa.

4. Nadmierna ruchliwość może skutkować przesadnym ruchem żuchwy i krążka stawowego do przodu. Spowoduje to odchylenie żuchwy od strony dotkniętej chorobą. W TMJ zwykle słychać klikanie i może być ból lub nie. Nadmierna ruchliwość może być związana z zaburzeniami tkanki łącznej, takimi jak zespół Marfana lub stanami, takimi jak zespół Downa i porażenie mózgowe. Długotrwała nadmierna ruchliwość może powodować wydłużanie i degenerację krążka stawowego. Dysk może wtedy nie zredukować się podczas zamykania, powodując zablokowanie TMJ w pozycji otwartej. Może się to często zdarzyć po otwarciu ust do skrajnej pozycji, na przykład podczas śpiewania lub ziewania lub po długotrwałym zabiegu stomatologicznym.

Przyczyny pozastawowe bólu w okolicy twarzy 

  1. Skurcz mięśni może powodować znaczny ból i ograniczenie ruchów żuchwy. Nazywa się to szczękościskiem. Często atakuje jeden lub więcej mięśni, zwykle mięśnie żucia, zwłaszcza żwacza skroniowego i skrzydłowego. Skurcz mięśni mogą wywołać przedłużające się zabiegi dentystyczne, w których usta były otwarte przez dłuższy czas, stres, bruksizm i nieprawidłowa postawa.
  2. Zaburzenie prawidłowej pozycji szyi może powodować ból szczęki. Wysunięcie głowy do przodu   wywiera, pośrednio przez mięśnie szyi, znaczący ucisk na tył stawów TMD, co może wywołać obrzęk, ból i stopniową degenerację krążka międzykręgowego.
  3. Nadmierny skurcz mięśnia skroniowego – tendonopatia skroniowa – występuje zwykle w wyniku bruksizmu. Tuż nad łukiem jarzmowym wyczuwalna jest tkliwość i obrzęk przedniej części ścięgna skroniowego. Tkliwość ścięgna skroniowego może również objawiać się w miejscu, w którym ścięgno przyczepia się do wyrostka dziobowego – wyczuwalna tuż poniżej łuku jarzmowego, gdy szczęka jest lekko otwarta.
  4.  Złamania żuchwy często występują w okolicy spojenia żuchwy lub szyi i kłykcia. Często dochodzi do złamania spojenia żuchwy połączonego ze złamaniem/przemieszczeniem jednego lub obu kłykci. Mechanizmem urazu może być uderzenie w szczękę lub upadek na podbródek. Leczenie można zwykle rozpocząć w ciągu tygodnia lub dwóch od operacji, aby rozpocząć wczesną mobilizację stawu skroniowo-żuchwowego i przywrócenie jego funkcji.

mapa bólu na twarzy

Diagnostyka zaburzeń stawu skroniowo-żuchwowego

Istnieją różne protokoły kliniczne stosowane do ustalenia diagnozy TMD, ale bardzo wiele zależy od doświadczenia i wiedzy terapeuty. Zapraszamy na wizytę diagnostyczną.

W czasie wizyty diagnostycznej zostanie zebrany obszerny wywiad, przeprowadzone będzie badanie przedmiotowe. Terapeuta obejrzy pacjenta, zbada dotykiem napięcie mięśniowe oraz obrzęk, ciepłotę. Twój fizjoterapeuta dokona oceny spazmu mięśniowego i oceni zakres ruchomości w stawie.

Jak leczyć zaburzenia stawów skroniowo-żuchwowych TMD?

Leczenie fizjoterapeutyczne ma charakter nieinwazyjny i jest bardzo skuteczne w łagodzeniu oraz kontrolowaniu TMD, nawet gdy objawy są długotrwałe i ciężkie. Przy odpowiedniej fizjoterapii większość pacjentów zauważy znaczne ustąpienie dokuczliwych symptomów w czasie od 3 do 6 tygodni.

W stanie ostrym należy postępować bardzo delikatnie, by najpierw złagodzić ból, obrzęk i spazm mięśni. Kiedy ból zaczyna ustępować, można zacząć przywracać ruch i wyrównywać ruchomość po prawej i lewej stronie szczęki. Leczenie może obejmować uwolnienie tkanek miękkich od dotkniętych mięśni i techniki mobilizacji stawów. Ważne jest również, aby leczyć wszelkie związane z tym bóle szyi i głowy. Korekcja postawy jest niezbędna i powinna dotyczyć pozycji głowy, szyi, ramion i języka. Pacjenta należy nauczyć ćwiczeń poprawiających koordynację, stabilność i ustawienie żuchwy.

Jeśli pacjent ma oznaki bruksizmu sennego, powinien przedyskutować ten problem z dentystą –  czy szyna relaksacyjna byłaby dla niego odpowiednia. Szyna relaksacyjna utrzymuje nieco TMJ, gdy pacjent zaciska lub ściera zęby, zapobiegając uciskowi TMJ. Może to pomóc rozluźnić mięśnie żuchwy oraz zmniejszyć obrzęk i stan zapalny. Istnieją dowody na poparcie stosowania szyn w celu zmniejszenia długotrwałej degeneracji stawu skroniowo-żuchwowego, dysku i zębów. Inne problemy dentystyczne, które powodują ból – pośrednio przez mięśnie szyi lub nierówne żucie –  to próchnica, brak prawidłowej wysokości uzębienia lub braki w uzębieniu.

Pacjenta należy nauczyć strategii, które pomogą mu radzić sobie z jego stanem. Może to obejmować edukację postawy, długotrwałe kontynuowanie domowego programu ćwiczeń. Dobre wyniki daje   sen i odpoczynek, w tym odpowiednie pozycje do spania, radzenie sobie ze stresem i modyfikacja diety – dieta z miękkimi pokarmami w ostrym stanie może pomóc w łagodzeniu bólu i obrzęku. Pacjenta należy również nauczyć sposobów zmniejszania ucisku na TMJ poprzez unikanie czynności takich, jak: opieranie brody na dłoni, żucie ołówka, zaciskanie szczęki w czasie dnia, ziewanie z  szeroko otwartymi ustami, obgryzanie paznokci. Niewskazane są: pokarmy do żucia, gumy do żucia, jedzenie produktów wymagających szerokiego otwarcia, jak na przykład duże hamburgery, twarde pokarmy, jak orzechy i jabłka. Sugeruje się też wczesne ćwiczenia pooperacyjne po zesztywnieniu stawu skroniowo-żuchwowego (TMJ) po operacji w znieczuleniu ogólnym.

Terapia manualna w leczeniu TMD

W badaniach wykazano, że protokoły mieszanej terapii manualnej, mobilizacji lub manipulacji górnej części szyjki, miały znaczący wpływ na kontrolę objawów TMD i poprawę maksymalnego otwierania ust. Techniki manualne obejmowały wewnątrzustne rozluźnienie mięśniowo-powięziowe, masaż  mięśni żucia, manipulację oraz mobilizację górnego odcinka kręgosłupa szyjnego.

Zapraszamy na wizytę diagnostyczną do R-Cito, podczas której Twój fizjoterapeuta ustali przyczynę Twoich dolegliwości i odpowiednio dobranymi zabiegami rehabilitacyjnymi pomoże Ci przywrócić komfort życia.

Skontaktuj się z nami!

         AUTOR: