Perspektywa powrotu do sportu po zwichnięciu stawu skokowego u sportowców
W czasie uprawiania sportu, niezależnie czy zawodowo czy amatorsko, jesteśmy narażeni na urazy, w tym nierzadkie zwichnięcie stawu skokowego. Zdjęcie, jakie ostatnio napotkałem, uświadomiło mi, jak poważnie prezentują się urazy w sporcie, które dla kibica wyglądają jak koniec kariery.
Kostka i stopa – rehabilitacja pourazowa
Nie taki diabeł straszny jak go malują. Po cięższych urazach stawu skokowego widzieliśmy spektakularne powroty do sportu po rehabilitacji. Najbardziej oczywistym zmartwieniem zagorzałego fana sportu jest to, jak długo Ci zawodnicy będą nieobecni. Jeśli chodzi o fizjoterapię, odpowiedź oczywiście brzmi: „to zależy”.
Uraz stawu skokowego
Zwichnięcie stawu skokowego jest rzadkim urazem, w którym tylko 1% zgłoszonych zwichnięć dotyczy stawu skokowego. Dlatego też rokowanie i postępowanie kliniczne w przypadku zwichnięć stawu skokowego jest ograniczone. Uraz ten zdarza się najczęściej podczas upadków, tąpnięcia nogą na nierówności lub podczas wypadku w sportach kontaktowych. Zwykle obejmuje złamanie struktur kostnych stawu, a także zerwanie: więzadeł, uszkodzenie układu nerwowo-naczyniowego i oczywiście zerwanie torebki stawowej. Przy tym typie kontuzji najczęściej występuje przemieszczenie stopy przyśrodkowo (toczenie stopy do wewnątrz), czyli skręcenie/zwichnięcie inwersyjne.
W sporcie do przemieszczenia stawu skokowego może dojść, gdy sportowiec ma ułożoną stopę w zgięciu podeszwowym (stopa skierowana w dół), która jest pozycją sprzyjającą do występowania wielu skręceń stawu skokowego.
Czas rehabilitacji stawu skokowego
Czas i przywrócenie funkcji po wystąpieniu zwichnięcia zależą od wielu czynników, w tym od uszkodzenia tkanek miękkich, układu nerwowo-naczyniowego i obecności złamania. Dwie kontuzje sportowe wspomniane w tym artykule będą przykładami skrajności dotyczących ram czasowych powrotu do zdrowia. Przewiduje się, że Ronald Darby nie będzie grać przez sześć tygodni, podczas gdy sezon Pedro Florimón’a dobiegł końca. Niezależnie od harmonogramu rekonwalescencji, planowania fizjoterapii należy koncentrować się na minimalizowaniu utraty funkcji i stopniowego powrotu do aktywności.
Jeśli wyobrazimy sobie nieskomplikowane zwichnięcie stawu skokowego, takie jak w przypadku pacjenta Darby, głównym celem rehabilitacji będzie zmniejszenie bólu i obrzęku. Gdy tylko sportowiec wejdzie do R-CITO, jego rehabilitacja prawdopodobnie rozpocznie się od biernych, nieobciążających ruchów kostki, by przywrócić część utraconej ruchomości, co zwykle nastąpuje po unieruchomieniu kończyny w gipsie. Jeśli będą ograniczenia ruchomości na poziomie stawowym, zostanie wykonana terapia manualna, po której nastąpią aktywne ćwiczenia ruchowe i siłowe na kostkę i stopę, a także tułowia i kończyny górnej. Obciążenie będzie oceniane w trakcie całego procesu rehabilitacji, co częściowo będzie zależne od zdolności sportowca do tolerowania bólu.
Zabiegi wspomagające leczenie stawu skokowego
W walce z bólem sprawdza się bardzo dobrze krioterapia i zabiegi prądowe, np. prądy TENS. Obrzęk znacząco zmniejsza się po masażu pneumatycznym BOA, krioterapii, masażu leczniczym – drenaż limfatyczny.
Gdy u pacjenta nie występuje już obrzęk, można zastosować najlepszy zabieg — laser HILT służący do stymulacji naprawczej i regeneracji tkanek.
Gdy sportowiec uzyska pozwolenie na pełne obciążenie, rehabilitacja może zacząć skupiać się na ćwiczeniach bardziej specyficznych dla sportu. Będą one prawdopodobnie ukierunkowane na stabilność kostki, stabilność tułowia, siłę funkcjonalną i zdolność do kontrolowania ruchu (kontrola motoryczna). Można się zastanawiać, dlaczego Darby wraca do gry tak szybko? Z punktu widzenia fizjoterapii gojenie tkanek nie następuje szybciej u sportowca niż u przeciętnego człowieka. Jest on jednak w stanie poświęcić więcej czasu na aktywną regenerację, co ostatecznie skraca czas rekonwalescencji. Ważnym celem gojenia tkanek jest optymalizacja środowiska sportowca, tak, aby gojenie przebiegało prawidłowo, i właśnie to może zrobić wczesna i częsta rehabilitacja dla wyczynowego atlety.
Zwichnięcie stawu skokowego – rehabilitacja na CITO
Klasyczny pacjent zanim pojawi się w gabinecie rehabilitacji, po skręceniu stawu skokowego, minie kilka miesięcy. Natomiast u świadomego sportowca proces leczenia w tym czasie zostanie już zakończony. Powód – rehabilitacja na CITO. Kolejnym zmartwieniem z perspektywy kibiców jest to, czy sportowiec odczuje spadek formy lub czy nie ulegnie ponownej kontuzji. Jeśli rehabilitacja nie zostanie przeprowadzona prawidłowo, sportowiec jest narażony na oba te przypadki. Właściwa rehabilitacja powinna być konsekwentna, a zatem musi obejmować ciągłość opieki łącznie z systemem, który monitoruje sportowca w czasie poprzez szeroki wachlarz usług zdrowotnych. W związku z tym fizjoterapeuci muszą dobrze komunikować się zarówno z chirurgami, ortopedami, jak i trenerami personalnymi. Idealnie byłoby, gdyby sportowiec nie powrócił do uprawiania sportu, dopóki nie spełni określonych kryteriów wydajności. Sprawdzenie ich powinno być obszerne, a nie tylko poprzez kilka prostych testów, aby określić, czy sportowiec jest gotowy do powrotu do aktywności sportowej. Fizjoterapeuci i trener odgrywają dużą rolę w tym procesie decyzyjnym.
Aby uzyskać więcej informacji na temat zabiegów fizjoterapeutycznych, skontaktuj się z nami w R-CITO. Twój fizjoterapeuta w czasie bezpłatnej wizyty diagnostycznej zaopiekuję się Tobą kompleksowo – przeprowadzi szczegółowy wywiad, zbada i zaproponuje najbardziej optymalny pakiet zabiegowy, umożliwiający szybki powrót do zdrowia.
AUTOR:
