Skręcenie stawu skokowego
Przez pacjentów często nazywana skręconą kostką i zwichnięta kostką.Czym jest staw skokowy?
Jest to staw kończyny dolnej utworzony przez 3 kości: piszczelową, strzałkową i skokową. Wszystkie te kości połączone są układem więzadeł, które pozwalają zachować zwartą strukturę stawu w trakcie aktywności fizycznej jak i w spoczynku.

Jakie są najczęstsze uszkodzenia stawu skokowego?
Najczęstszym uszkodzeniem stawu skokowego stanowiącym 85 % wszystkich urazów jest jego „skręcenie”.
Skręcenie jest to uszkodzenie aparatu torebkowo – więzadłowego. Na podstawie zdjęcia rentgenowskiego – RTG najczęściej nie zaobserwuje się zmian. Zalecane jest USG skręconej kostki.
Najczęstszym uszkodzeniem stawu skokowego stanowiącym 85 % wszystkich urazów jest jego „skręcenie” .Skręcenie jest to uszkodzenie aparatu torebkowo – więzadłowego. Na podstawie zdjęcia rentgenowskiego – RTG najczęściej nie zaobserwuje się zmian. Zalecane jest USG skręconej kostki.
Skręcenia stawu skokowego ze względu na objawy dzielimy na 3 stopnie:
I° – Lekkie – – niewielkie naciągnięcie lub naderwanie więzadeł, brak objawów niestabilności lub nieznacznie wyczuwalne, niewielki ból, obrzęk i ograniczenie ruchomości stawu występuje minimalne ograniczenie funkcji kończyny, obrzęk jest praktycznie niezauważalny, występuje jedynie niewielka punktowa tkliwość.
II°- Umiarkowane – częściowe zerwanie włókien więzadłowych, niewielka niestabilność, znaczna bolesność, obrzęk i ograniczenie ruchów. pacjent najczęściej utyka, występuje obrzęk oraz miejscowa tkliwości
III°- Ciężkie – całkowite zerwanie włókien więzadłowych, duży obrzęk i bolesność. Pacjent nie potrafi obciążyć kończyny, występuje rozlana tkliwość, zaznaczony obrzęk po kilku dniach pojawia się siniak w okolicy podeszwy .
Kiedy mamy do czynienia ze skręceniem stawu skokowego?
Najczęściej pacjenci zgłaszają że „żle stanęli”. Uszkodzenie więzadeł szczególnie strony bocznej stawu skokowego jest najczęstszym urazem związanym z uprawianiem sportu jednak nie rzadko jest to konsekwencja naszych krzywych chodników na których ginęła się noga.
Leczenie i Rehabilitacja kostki:
Pierwszy stopień
unieruchomienie względne czyli 10 – 14 dni bandaż elastyczny, opaska neoprenowa lub po prostu wysoki (powyżej kostki) but do chodzenia.
Proponowane zabiegi w rehabilitacji kostki:
chłodzenie
kinesiotaping
fizykoterapia – Laser Pole Magnetycze Krioterapia
stopniowa odbudowa równowagi mięśniowej, propriocepcji i sensomotoryki
Powrót do sportu nie wcześniej niż 6 tygodni
Drugi stopień
unieruchomienie bezwzględne mocny stabilizator lub lekarze zalecają nawet „miękki gips” na około 3 tygodnie i doleczanie w stabilizatorze do 6 -12 tygodni
Proponowane zabiegi w rehabilitacji kostki:
opieka fizjoterapeutyczna
fizykoterapia Pole magnetyczne nawet kiedy noga jest w gipsie, Laser, Krioterapia, jonizacja ultradźwięki w zależności od potrzeb
kinesiotaping
niezbędna odbudowa czucia głębokiego i sensomotoryki
Powrót do sportu nie wcześniej niż 8 tygodni.
Trzeci stopień
Pilny zabieg operacyjny z naprawą uszkodzonych więzadeł z ewentualnym ich wzmocnieniem. W praktyce jednak nikt na pomorzu takich stanów nie operuje o ile się nie jest wyczynowym sportowcemlub się nie da łapówki. Lekarze zawsze zalecają gips. Bezwzględne unieruchomienie do 6 tyg. 4 tygodnie doleczanie w stabilizatorze do 12 tygodni. Zakaz obciążania w unieruchomieniu nawet do 3 tygodni.
fizykoterapia,
pole magnetyczne – nawet kiedy noga jest w gipsie,
laser,
krioterapia,
jonizacja,
ultradźwięki w zależności od potrzeb.
zimne kąpiele wirowe zaraz po zdjęciu gipsu
kinesiotaping
stopniowa odbudowa równowagi mięśniowej, propriocepcji i sensomotoryki
Wbrew panującej opinii powrót do treningów i uprawiania sportu nawet po uszkodzeniu I stopnia nie następuje po 2 tygodniach od urazu. Tkanka więzadłowa nie jest w stanie zagoić się w tak krótkim czasie – podstawowe gojenie związane z tworzeniem blizny i wbudowywaniem do niej kolagenu to około 6 tygodni. Odbudowa propriocepcji i pewności nogi niezbędnej w sporcie zajmuje jeszcze więcej czasu.