ZERWANIE I NADERWANIE MIĘŚNIA ŚCIĘGNA

Zerwanie i naderwanie mięśnia ścięgna może prowadzić do silnego bólu, utraty siły i ograniczenia ruchomości, wymagając szybkiej interwencji fizjoterapeutycznej w celu rehabilitacji i przywrócenia pełnej funkcji mięśnia i ścięgna.

Zerwanie i naderwanie mięśnia, zerwanie i naderwanie ścięgna mięśnia

By można było poruszać kończynami niezbędne są mięśnie. Jednak mięsień nie przyczepia się bezpośrednio do kości. Łącznikiem kości z mięśniem jest ścięgno. Zerwania mogą występować na kilku poziomach:

  • Zerwanie kość ścięgno czyli złamanie awulsyjne
  • zerwanie ścięgna
  • zerwanie mięśnia

 

Zerwanie i naderwanie mięśnia

Zerwanie mięśnia jest urazem spowodowanym kontuzją, przeciążeniem fizycznym, nagłym ruchem z obciążeniem. Z definicji zerwanie mięśni jest całkowitym przerwaniem ciągłości mięśnia, czyli części, z których się składa: włókien, miofibryli, naczyń krwionośnych, drobnych nerwów. W konsekwencji występuje zupełny brak kontroli nad mięśniem. Uraz uniemożliwia pacjentowi wykonanie jakiegokolwiek ruchu. W sytuacji zerwania mięśnia można usłyszeć dźwięk trzaśnięcia. Następnie pojawia się ból i uczucie rozrywania mięśnia. Wewnątrz może dojść do krwawienia. Zazwyczaj zerwanie mięśnia dotyczy kończyn dolnych.

Naderwanie mięśnia to z kolei uraz o mniejszym stopniu zaawansowania, który jednak wciąż nie daje poszkodowanemu możliwości wykonywania skomplikowanych ruchów. Naderwanie mięśnia jest następstwem przerwania włókien mięśniowych, jednak nie w takim stopniu, jak w zerwaniu mięśnia.

Zarówno w przypadku naderwania, jak i zerwania mięśnia, niezwykle istotna jest pierwsza pomoc. Po urazie należy natychmiast ograniczyć do minimum ruchy danej części ciała. W miejscu kontuzji przykłada się zimny okład, który zwęża naczynia krwionośne i minimalizuje powstanie krwiaka czy obrzęku. Diagnoza naderwania lub zerwania mięśnia jest możliwa dzięki badaniu USG bądź rezonansowi magnetycznemu. W ramach terapii zaleca się kilkudniowy wypoczynek i ograniczenie aktywności fizycznej przez minimum 5 dni. Systematyczne zimne okłady pozwolą ograniczyć obrzęk i wewnętrzne krwawienie. W ramach rehabilitacji mięśnia zaleca się ćwiczenia izometryczne, koncentryczne oraz rozciągające. Dla wzmocnienia siły mięśniowej stosuje się ćwiczenia oporowe. W ramach rehabilitacji zaleca się również fizykoterapię i masaż tkanki miękkiej oraz bliznowatej.

Skręcenie stawu skokowego

Coraz większa popularność aktywności fizycznej wiąże się również ze wzrostem uszkodzeń i urazów aparatu ruchu. Jednym z nich jest naderwany staw skokowy, znany powszechnie pod pojęciem skręcenia kostki. To najczęstszy uraz kończyny dolnej nie tylko u sportowców. Może przydarzyć się każdemu podczas wykonywania codziennych czynności. I choć skręcenie stawu skokowego jest często bagatelizowane, może powodować wiele problemów i przeróżne uszkodzenia w stawie oraz jego okolicy. Do najczęstszych zalicza się uszkodzenie torebki stawowej, zerwanie więzadeł stawu skokowego, uszkodzenia chrząstki stawowej oraz mięśni strzałkowych.

Przyczyną skręcenia stawu skokowego jest najczęściej nieprawidłowe ułożenie stopy w trakcie chodzenia, biegania, skakania. Naderwanie kostki można podzielić na trzy stopnie objawów:

  • I – objawy obejmują naciągnięcie więzadeł i torebki stawowej. Na tym etapie występuje niewielki ból i obrzęk, delikatne ograniczenie ruchomości, nie zauważa się jednak niestabilności stopy.
  • II – na tym etapie następuje rozerwanie torebki stawowej, częściowe zerwanie więzadeł. Zwiększa się bolesność, widoczny jest obrzęk, a stopa jest częściowo niestabilna i pojawiają się trudności w chodzeniu (utykanie).
  • III – najwyższy stopień urazu stawu skokowego, obejmujący rozerwanie torebki stawowej, całkowite przerwanie więzadeł, niestabilność stawową. Zauważalny jest duży obrzęk, a ból mocno odczuwalny. Występują trudności w chodzeniu.

Problemy ze stawem skokowym lub kostką – podstawowa pomoc

Naderwanie stawu skokowego lub skręcenie kostki wymaga odpowiedniej pierwszej pomocy – w tym przypadku zalecane jest działanie według protokołu PRICE:

  • Protection (ochrona) – zabezpieczenie uszkodzonego stawu poprzez zastosowanie zaopatrzenia ortopedycznego w postaci kul, ortezy lub temblaka;
  • Rest (odpoczynek) – niezwykle istotny etap w regeneracji uszkodzonych tkanek. Bez odpoczynku stan zapalny nie tylko będzie aktywny, ale może się zaostrzać. Ważna jest przerwa w treningach i odciążenie lub unieruchomienie miejsca urazu;
  • Ice (zimne okłady, np. z lodu) – stosowanie zimnych okładów jest skuteczne w celu złagodzenia stanu zapalnego i zmniejszenia obrzęków;
  • Compression (kompresja/ucisk) – zadaniem ucisku jest ograniczenie obrzęku uszkodzonych tkanek, jednak siła kompresji powinna być skonsultowana ze specjalistą;
  • Elevation (elewacja/uniesienie) – dzięki uniesieniu uszkodzonej kończyny można w skuteczny sposób zmniejszyć opuchliznę.

Rehabilitacja stawu skokowego

Rehabilitacja po skręceniu stawu skokowego jest nieodłącznym elementem leczenia. Pomoc fizjoterapeuty będzie konieczna zwłaszcza wtedy, gdy w wyniku urazu doszło do niestabilności stawu skokowego.

Rehabilitacja skręconej kostki może obejmować:

  • terapię manualną – mobilizacja stawu skokowego do zwiększenia ruchomości w stawach i manipulacja celem uruchomienia stawu;
  • kinesiotaping – naklejanie na skórę plastrów w celu zmniejszenia bólu i obrzęków oraz usprawnienia krążenia;
  • terapię laserową – dla zredukowania stanu zapalnego i bólu;
  • hydromasaż – dla rozluźnienia,
  • zabiegi z ultradźwiękami – w celu redukcji opuchlizny, rozluźnienia i poprawy krążenia krwi;
  • terapię falą uderzeniową – dla działania przeciwbólowego i przyspieszenia regeneracji tkanek.

Większość powyższych zabiegów można wykonać w naszym gabinecie R-CITO w Gdańsku. Rehabilitacja kostki w wykonaniu naszych specjalistów pomoże przywrócić stan sprzed urazu. Istotny jest wywiad i konsultacje z pacjentem, odpowiednia diagnoza i wybór właściwych zabiegów rehabilitacyjnych.

Skręcenie kostki – ile trwa rehabilitacja?

Inaczej będzie wyglądała rehabilitacja przy urazie, jakim jest naciągnięcie stawu skokowego, a inaczej przy zerwaniu więzadeł stawu skokowego. Czas terapii jest zatem ustalany indywidualnie przez specjalistę. Rehabilitacja stawu skokowego obejmuje nie tylko zabiegi z zakresu fizykoterapii, ale także ćwiczenia wykonywane indywidualnie w domu.

Warto pamiętać przy tym o profilaktyce stawu skokowego w postaci precyzyjnej rozgrzewki przed rozpoczęciem aktywności fizycznej, stopniowego zwiększania obciążenia organizmu, regularnego wykonywania ćwiczeń rozciągających i rozluźniających. Jeśli szukasz rozwiązań w zakresie rehabilitacji stawów, mięśni, ścięgien i więzadeł w Trójmieście, zgłoś się do R-CITO.

Przewiń na górę