Me­to­da PNF po­le­ga ona na wy­ko­rzy­sty­wa­niu zdro­wych i sil­nych re­jo­nów cia­ła w ce­lu sty­mu­la­cji i wzmoc­nie­nia czę­ści osła­bio­nych, oraz na od­two­rze­niu pra­wi­dło­wych wzor­ców ru­cho­wych. Po­sia­da swo­ja fi­lo­zo­fie i tech­ni­ki. Pod­sta­wo­wym ce­lem te­ra­pii jest pra­ca nad funk­cjo­nal­no­ścią. Si­łą mię­śni i za­kre­sem ru­chu z tra­dy­cyj­ne­go po­stę­po­wa­niu te­ra­peu­tycz­nym, jest środ­kiem do uzy­ska­nia funk­ci. Kon­cep­cja ta za­le­ca po­strze­ga­nie cho­re­go w spo­sób ca­ło­ścio­wy, wy­ko­rzy­stu­jąc do te­ra­pii sil­ne i zdro­we re­gio­ny cia­ła i umoż­li­wia­ją­cą opty­mal­ne od­two­rze­nie funk­cji mo­to­rycz­nych pa­cjen­ta przy wy­ko­rzy­sta­niu re­cep­to­rów je­go cia­ła.

WSKA­ZA­NIA

• SM – stward­nie­nie roz­sia­ne
• uda­ry nie­do­krwien­ne i kr­wo­tocz­ne mó­zgu
• hi­per­mo­bil­ność sta­wów
• brak sta­bil­no­ści tu­ło­wia